Nieuwsgierigheid als leidraad
Leidraad in mijn leven en mijn werk is mijn nieuwsgierigheid. Ik heb een bouwkundige achtergrond en ervaring in het MKB in de bouw, retail en kinderopvang en bij de overheid. Naast mijn werk als coach ben ik als gastdocent aan de TU Delft betrokken bij het bouwmanagementonderwijs en als bouwkundige bij een bouwkundig adviesbureau. Ik ben opgeleid tot socratisch gespreksleider, getraind in ‘de kunst van het vragen stellen’ en geef workshops aan studenten van diverse hogescholen.
Hoe zit dat? vraag je je misschien af…
Bouwprojecten
Na mijn studie architectuur aan de TU Delft ben ik mijn loopbaan begonnen bij een architectenbureau en adviesbureau in de bouw, waar ik in de jaren negentig echt nog een uitzondering was. Op kantoor en aan vergadertafels was ik regelmatig de enige vrouw (daarmee onbedoeld misschien wel aanleiding voor kleine cultuurveranderingen). In dienst van de gemeente Amsterdam leerde ik het vak van projectmanagement – de beheersing van tijd, geld en kwaliteit in bouwprojecten. Dat klinkt saai, maar ik bleek het erg leuk te vinden. Vooral als het ging over al die verschillende mensen die in een project met elkaar samenwerken. In die tijd ontwikkelde zich het idee, dat ik in dat proces eigenlijk veel liever de procesbegeleider wilde zijn.
Na de geboorte van mijn dochter ging ik parttime werken. Ik vond dat best lastig, omdat ik zowel thuis als op het werk te veel miste als ik er niet was. Ik besloot voorlopig fulltime moeder te zijn en mijn aandacht op mijn gezin en de verbouwing van ons nieuwe huis te richten. Toen ik na de geboorte van mijn tweede kind weer bij een adviesbureau ging werken herontdekte ik mijn fascinatie voor de mens en het samenwerken. Ik stapte naar de TU Delft, startte een promotieonderzoek naar samenwerking in bouwprojecten en voegde me bij een research groep voor ‘Human Factors in Project Management’.
Geen labels
Intussen verkeerde de economie in een diepe crisis. Ik verloor mijn baan en kon het promotieonderzoek niet voortzetten. Bovendien belandde ik in een relatiecrisis. Ik wist niet meer hoe het verder moest.
In die periode vonden mijn man en ik samen een coach. Iemand die zichzelf beschreef als reisgenoot, als iemand die gewoon een tijdje met je optrekt. En die geen ‘labels’ als uitgangspunt nam. Vanuit de gedachte die door psychiater Dirk de Wachter onlangs werd verwoord in tv-programma Buitenhof: “Ik ben bang dat het diagnostisch denken vooraf komt. En dat de mens daarin verdwijnt.” Je doet mensen – maar ook teams, organisaties en projecten – tekort als je alleen oppervlakkig kijkt naar dat ene probleem of die ene eigenschap. Die visie sprak mij aan.
De coaching was gericht op drie sporen: de relatie en twee individuele processen. Ik maakte er voor mezelf een intensief traject van, waarin ik het besluit heb genomen om Da Capo Consult op te richten en van procesbegeleiding en coaching mijn werk te maken. Ik stel mij nu zelf op als reisgenoot, geleid door de nieuwsgierigheid en het willen snappen hoe het zit. De nieuwsgierigheid zorgt voor de verbreding èn verdieping, die nodig zijn om complexe vraagstukken inzichtelijk te maken. Die van mezelf en ook die van anderen.
Succes
Een laatste vermelding betreft de muziek. Ik heb van jongs af aan een passie voor klassieke muziek. In mijn vrije tijd speel ik in een orkest. Daar haal ik niet alleen veel plezier uit, maar ook inspiratie. Bijvoorbeeld over leiderschap. Maar ook over samenwerking en teams. Waarin het succes niet gaat over overwinning, maar dat er door hard werken en bewust naar elkaar luisteren een resultaat ontstaat dat harmonisch is en klopt.
Jouw leven of jouw team is uniek. Voor jouw vragen en wat jij meemaakt bestaan geen pasklare antwoorden. Waar de een linksaf gaat, kan jij misschien beter een ander besluit nemen. Als coach kan ik je helpen in gesprek te komen met jezelf of met elkaar en te ontdekken je wat jij nodig hebt of wat jullie nodig hebben om verder te komen.
